آدمها از دور مهربانترند.
خوش اخلاقترند.
صبورترند.
بزرگترند.
باگذشت ترند.
اصلن زیباترند.
مثل عکسها.
گاهی زوم کردن روی یک عکس و از نزدیک دیدنش، نظرمان را به کل درباره ی آن سوژه عوض میکند.
بعضی از آدمها هم هستند که
همانطوریکه فقط یک نیمرخ شان توی عکسها خوب می افتد،
تنها یک بُعد از شخصیتشان خوب است.
مثلن بیشتر هنرمندانی که من از نزدیک شناختمشان،
در
زندگی شخصی شان، آدمهای مورد قبول و موفقی نیستند در حالیکه در هنرشان،
مورد قبول تعداد زیادی از آدمها هستند...
خلاصه بگویم دارم به این فرضیه فکر میکنم که نزدیک شدن به آدمها، میتواند یکی از بزرگترین اشتباهات باشد.
بیشتر وقتها آدمها را از دور دوست بداریم بهتر است!
همین...
