عبور میکنم ، هر روز از کنار نیمکت های خالی پارک . . . طوری که انگار کسی در آخرین نیمکت انتظارم را میکشد ! و به آنجا که میرسم باید وانمود کنم ، که باز دیر رسیده ام . . !