مرا زمانی از دست دادی
که میان روزمرگی هایت گم شده بودی...
و تو فرصت آن را نداشتی که دلتنگم باشی!
عجب از من!!!
تمام دلمشغولی ام تو بودی
تمامی دقایقم با تو می گذشت
تمام خنده هایم... گریستنم...
اما من حتی در لابه لای دفتر خاطراتت هم،
نبودم...!
"مخاطب : خودِ خودم"
