مقیم ایران

از دوری تو غمگین و نالان هستیم

وز کرده ی خود کمی پشیمان هستیم

اصلیت ما را تو اگر می پرسی

از کوفه ولی مقیم ایران هستیم



از جور زمانه ما شکایت داریم

اندازه ی کوه و صخره حاجت داریم

ما مشکلمان گرانی و بی کاری است

آقا به نبودنت که عادت داریم

هر جمعه که شد بیا که ما منتظریم

این هفته فقط نیا عروسی داریم

صد موعظه کن ولی ز تسلیم نگو

از خمس و زکاه و ضرب و تقسیم نگو

آقا تو بیا ولی فقط با یک شرط

از آنچه که ما دوست نداریم نگو

پانوشت : و باز هم شرمنده ایم آقام...